مزایای بازیگوشی برای بزرگسالان

بزرگسالان می توانند در بسیاری از موقعیت ها، تمایلشان به بازیگوشی را به کار گیرند. افراد بازیگوش مشاهده گران خوبی هستند، به راحتی می توانند چیزها را از زوایای جدید ببینند، و می تواند کارهای یکنواخت را به چیز جالبی تغییر دهند. بازیگوشی با شوخ طبعی یکسان نیست. افرد بازیگوش می توانند وقایع را برای خود بازتفسیر کنند بنابراین آن را به عنوان سرگرمی تجربه می کنند. این باعث می شود که سطح استرس شان کاهش یابد. 

برخلاف بازیگوشی در کودکان، در مورد بازیگوشی در بزرگسالان، تحقیق کمی انجام شده است. طی پژوهشی که در دانشگاه مارتین لوتر انجام گرفته مشخص شده که بازیگوشی با پنج عامل اصلی شخصیت، همپوشانی دارد. این پنج عامل عبارتند از: باز بودن به تجارب جدید، برونگرایی، توافق، ثبات عاطفی و وظیفه شناسی. بازیگوشی یک منش شخصیتی مستقل است که در برخی جنبه ها با پنج عامل اصلی شخصیت دارای اشتراک است اما قابلیت جایگزنی ندارد. همچنین در این پژوهش مشخص شد کسانی که خود را بازیگوش می دانند، توسط دیگران هم بازیگوش شناخته می شوند. 

این پژوهشگران، چهار نوع بازیگوش را توصیف کردند: 1- کسانی که دوست دارند دوستان و آشنایانشن را دست بیاندازند. 2- بازیگوش های خوش دل که تمام زندگی شان را یک بازی می بینند. 3- کسانی که دوست دارند با ایده ها و اندیشه ها بازی کنند. اینها بازیگوشان روشنفکر هستند. 4- کسانی که به چیزهای عجیب و غیرمعمول علاقه دارند. این ها از مشاهده های کوچک روزانه شان، مسرور هستند. 

اگرچه در فرهنگ برخی کشورها، افراد بازیگوش را جدی نمی گیرند اما بازیگوشی را باید به عنوان یک منش سازنده و مثبت در نظر گرفت. افراد بازیگوش در حل مسایل پیچیده می توانند به راحتی نگرششان را تغییر دهند. این باعث می شود که راه حل های غیرمتداول و ناب بیابند.

 مترجم: حمید همتی

منبع:
https://www.sciencedaily.com